یک ترمیستور ، یک مؤلفه نیمه هادی که به دلیل حساسیت حاد مقدار مقاومت خود به تغییرات دما مشهور است ، بر اساس ضریب دمای آن در دو دسته مجزا قرار می گیرد: ترمیستور ضریب دمای مثبت (PTC) و ضریب دمای منفی (NTC) ترمیستور.ترمیستور NTC ، که معمولاً برای اندازه گیری دما ، کنترل و جبران خسارت استفاده می شود ، به طور گسترده ای به عنوان سنسور دما شناخته می شود.در مقابل ، ترمیستور PTC نه تنها دما را اندازه گیری و کنترل می کند بلکه به عنوان یک عنصر گرمایش دو برابر می شود و به عنوان "سوئیچ" عمل می کند.این دستگاه چند منظوره نقش یک عنصر حساس ، بخاری و سوئیچ را به صورت مناسب "سوئیچ حرارتی" می نامد.
ویژگی تعیین کننده یک ترمیستور NTC ضریب دمای منفی آن است.این بدان معنی است که با افزایش دما ، مقاومت آن به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.با استفاده از این خاصیت ، اجزای NTC اغلب در مکانیسم های شروع نرم و همچنین در مدارهای تشخیص خودکار و کنترل ، به ویژه در لوازم خانگی کوچک استفاده می شوند.در مقابل ، یک ترمیستور PTC با ضریب دمای اصلاح شده مشخص می شود ، جایی که مقاومت آن به ویژه با افزایش درجه حرارت افزایش می یابد ، از این رو استفاده مشترک آن در مدارهای کنترل خودکار است.
مقدار مقاومت یک ترمیستور به صورت پویا در پاسخ به تغییرات دمای خارجی تغییر می کند.نماد متنی آن به عنوان "RT" مشخص می شود.ترمیستورها با ضرایب دمای منفی به عنوان NTC مشخص می شوند ، در حالی که آنهایی که دارای ضرایب دمای مثبت هستند به عنوان PTC مشخص می شوند.نماد گرافیکی ترمیستور در مدارها با استفاده از θ یا t ° برای نشان دادن دما نشان داده شده است.این ترکیب نمادها و ضرایب نقش مهمی در تمایز بین ترمیستورهای NTC و PTC دارد و کاربرد مناسب آنها را در مدارها و دستگاه های مختلف الکترونیکی هدایت می کند.